Co w spektrofotometrii nazywa się „roztworem referencyjnym”? Po co to jest ?
Co w spektrofotometrii nazywa się „roztworem referencyjnym”? Po co to jest ? W spektrofotometrii roztworem odniesienia jest roztwór, którego stężenie jest dokładnie znane. Służy jako punkt odniesienia do pomiaru stężenia nieznanej substancji w próbce za pomocą spektrofotometru.
Roztwór odniesienia przygotowuje się poprzez rozpuszczenie określonej ilości czystego związku chemicznego w odpowiednim rozpuszczalniku. Stężenie tego roztworu określa się precyzyjnie metodami analitycznymi takimi jak grawimetria, miareczkowanie czy spektroskopia.
Po co to jest ?
Roztwór referencyjny służy do kalibracji spektrofotometru przed wykonaniem pomiarów na nieznanej próbce. Mierząc transmisję lub absorpcję światła przy różnych długościach fal, spektrofotometr wyznacza krzywą kalibracji, która wiąże stężenie roztworu referencyjnego ze zmierzoną absorbancją. Krzywa ta jest następnie wykorzystywana do określenia stężenia nieznanej substancji w próbce na podstawie jej zmierzonej absorbancji.
Dzięki rozwiązaniu referencyjnemu możliwe jest uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych pomiarów w spektrofotometrii. Zamienia wielkość fizyczną (absorbancję) na stężenie substancji chemicznej, które jest niezbędne w wielu dziedzinach nauki i przemysłu, takich jak biochemia, farmakologia, badania środowiska i przemysł spożywczy.
Przykład:
Weźmy na przykład oznaczanie stężenia białka w roztworze biologicznym. Przygotowuje się roztwór referencyjny zawierający znane stężenie tego białka i stosuje się go do kalibracji spektrofotometru. Następnie mierzy się absorbancję nieznanego roztworu za pomocą tego samego spektrofotometru. Wykorzystując krzywą kalibracyjną wyznaczoną na roztworze referencyjnym, można precyzyjnie określić stężenie białka w próbce.
Należy wspomnieć, że roztwory referencyjne należy przygotować ostrożnie, stosując precyzyjne techniki ważenia i rozcieńczania. Ponadto konieczne jest ich prawidłowe przechowywanie, aby uniknąć zmiany ich stężenia w czasie.
Źródła:
– FÖPPEL, M.; HARMS, J.; KINE, JF Spektrofotometryczne oznaczanie żelaza tiocyjanianem potasu po wstępnym zatężeniu na węglu aktywnym i fosforanie cyrkonu. Mikrochimica Acta, ok. 135, przyp. 1-2, s. 59-67. 2000–XNUMX, XNUMX.
– LUEKE, N. Pary pomiarów spektrofotometrycznych: 4. krzywa kalibracyjna. Journal of Applied Spectroskopii, t. 47, przyp. 2, s. 155–161, 1987.
Jestem przedsiębiorcą internetowym. Webmaster i redaktor stron internetowych. Specjalizuję się w technikach wyszukiwania informacji w Internecie w celu zwiększenia dostępności informacji dla użytkowników Internetu. Chociaż dołożono wszelkich starań, aby zapewnić dokładność informacji zawartych na tej stronie, nie możemy oferować żadnych gwarancji ani ponosić odpowiedzialności za jakiekolwiek popełnione błędy. Jeśli zauważysz błąd na tej stronie, będziemy wdzięczni, jeśli poinformujesz nas o tym, korzystając z kontaktu: jmandii{}yahoo.fr (zamień {} na @), a my postaramy się go jak najszybciej poprawić. DZIĘKI
